Na Engeland te hebben geholpen Euro 2022 te winnen, heeft verdediger Lotte Wubben-Moy een oproep gedaan om alle jonge meisjes de kans te geven om op school te voetballen. Woensdag beloofde de Britse regering om gelijke kansen voor meisjes in de schoolsport te creëren. In een exclusieve brief voor BBC Sport reflecteert Wubben-Moy op haar reis en waarom de belofte van schoolsport de grootste overwinning van de Leeuwinnen zou kunnen zijn.
Toen ik zeven jaar oud was, liep ik de deur van de school binnen en ging meteen weg om op straat te voetballen.
Ik was net beneden tegen mijn moeder aan het schreeuwen dat ik ging spelen en de deur uit zou vliegen. Ze wist waar ik was – twee straten verderop in onze kleine wijk Bow, Londen. Ik kwam altijd een paar uur later terug, vijf vrienden en twee knieën met de rijkste huid.
Ik kijk terug en kan het niet helpen dat ik denk aan hoeveel geluk ik heb gehad dat ik mijn plekje heb gevonden toen ik opgroeide. Voetbal maakte deel uit van mijn identiteit. Het hielp me een duidelijk pad te vinden in een van de grootste steden ter wereld. Ik zou behoorlijk verloren zijn geweest zonder.
Ik heb zoveel geleerd over de fijne kneepjes van de moderne samenleving en de persoon die ik zou worden tijdens deze straatspellen. De strijd om wie er in het doel zou spelen, wat werd gedefinieerd als een overtreding (en wat vaak niet was) en het gevecht om mijn plek. Ik kreeg vertrouwen en motivatie om constant te verbeteren en het gaf me ongelooflijk veel kracht om het op te nemen tegen alle jongens (niet dat ik daar destijds ooit aan had gedacht).
Ik herinner me echter dat ik dacht dat alle andere meisjes in de buurt gek waren omdat ze niet met ons speelden. Ik kon het niet begrijpen. Waarom wilden ze niet het respect verdienen van andere kinderen van onze leeftijd? Of de kans krijgen om vrienden te maken met kinderen uit de hele regio? Als ik erop terugkijk, weet ik zeker dat veel meisjes langs ons zouden zijn gelopen, wensend dat ze ook het vertrouwen hadden om het spel te spelen.
Verhalen over gevechten om te spelen weerklinken in onze Lionesses-kleedkamer. Of het nu ging om het spelen in jongensteams, het creëren van onze eigen teams, het reizen door continenten om de juiste training voor meisjes te vinden, het was een ervaring die velen van ons hadden en een strijd die we allemaal voerden. Het heeft ons gevormd, maar we willen beter voor de toekomst.
Voetbal heeft me zoveel gegeven en ik voel me verplicht ervoor te zorgen dat hij evenveel, zo niet meer, aan anderen geeft. En dat is precies waarom wij 23 Leeuwinnen pen op papier zetten, schrijven naar de minister-president gelijkheid eisen. We waren vastbesloten ervoor te zorgen dat elk jong meisje in het hele land gelijke toegang heeft tot voetbal als ze naar school gaat. Om ervoor te zorgen dat onze overwinning op het EK zou een erfenis kunnen achterlaten na de wazige feestdagen van afgelopen zomer en het rauwe gezang van “It’s Coming Home” op Trafalgar Square.
Ik had geen moment gedacht dat het mogelijk was om al die jaren geleden profvoetballer te worden. Ik zou je nauwelijks hebben geloofd als je me had verteld dat ik brieven aan de premier zou schrijven. Maar ik maak deel uit van een generatie die geen einde kent aan onze dromen.
We droomden ervan om Europees kampioen te worden. We dragen dromen voor het WK deze zomer. En we dromen ook van een tijd waarin meisjes op zondagmiddag naar de Women’s Super League kijken en op maandagochtend naar school gaan, klaar voor hun schietoefeningen, hun helden nabootsen en grenzeloos dromen.
Dit is weer een overwinning die we nu menen te hebben behaald. En misschien wordt dat wel onze grootste overwinning. We zullen er alles aan doen om dit mogelijk te maken.
Toen ik opgroeide, werd de straat ingeruild voor echte locaties. De voetbalteams waar ik deel van uitmaakte reisden voornamelijk buiten de M25. Het betekende dat het naschoolse rennen om de hoek werd vervangen door een steeds groter wordend vertrouwen op mijn voorrecht; mijn moeder bracht me drie of vier keer per week naar de training, waarbij ze vaak andere lokale meisjes meenam.
We konden de talrijke en frequente teambetalingen, nieuwe schoenen en spelvergoedingen betalen. En, belangrijker nog, ik had altijd de volledige steun van mijn ouders.
Maar ik weet dat er zoveel meisjes zullen zijn die niet zoveel geluk zullen hebben. Ik heb het met eigen ogen gezien en ik weet dat deze behoefte om te reizen al een einde heeft gemaakt aan de carrières van zoveel jonge spelers in Londen en misschien nog veel meer vanaf het begin. Dit is een van de redenen waarom ik zo sterk geloof in de noodzaak van vrouwenvoetbal op alle scholen in het land.
Onze brief en onze lobby hebben de oren bereikt van de machtigste mensen in het land. Miljoenen meisjes op scholen in het hele land zullen eindelijk gelijke toegang hebben tot voetbal op school, volgens het nieuws van woensdag van Downing Street 10. Ze kunnen doen wat hun mannelijke klasgenootjes al jaren kunnen: voetballen op school.
Stel je een speeltuin voor vol jonge meisjes die voetballen in Londen en kies een toekomstige Lauren James. Een speeltuin in Cumbria – kies voor deze toekomstige Georgia Stanway. Een speeltuin in Wigan – wie is de toekomstige Ella Toone?
Stel je voor hoeveel toekomstige leeuwinnen je zou kunnen kiezen uit elke speeltuin in het hele land, waarbij elke school nu gelijke toegang tot voetbal biedt. Welnu, dit is nu de realiteit waar het Lionesses-team van 2022 van droomde.
Maar de overwinning is zoveel groter dan dat, omdat velen niet voetballen en dromen van een professionele carrière. Het is de kameraadschap, adrenaline en endorfine die ik als jong meisje voelde. Het zijn het teamwerk, de sociale netwerken en de vrienden voor het leven die op het veld zijn gemaakt. Het is het mooie spel dat ik zo goed ken.
Door vrouwenvoetbal toegankelijker te maken, hebben we een cruciale deur geopend voor de groei van het vrouwenvoetbal als geheel. En als we naar onze leeuwinnen gaan kijken en een team zien dat het hele land vertegenwoordigt, dan is dit een van de vele belangrijke stappen om ervoor te zorgen dat ons nationale team de komende jaren diverser, sterker en succesvoller wordt.
Lang leve het straatvoetbal. Ik zal eeuwig in de schuld staan.
Laat de meisjes spelen.
LWM
