Het is maar goed dat de investering van Qatar in voetbal niet wordt gemeten in zoiets tastbaars als zilverwerk. In de 12 jaar sinds hij Paris Saint-Germain overnam, heeft Qatar Sports Investment iets meer dan 1,5 miljard pond uitgegeven aan spelers – of, om het in termen te zeggen dat Nicolas Sarkozy het equivalent van 16 Dassault Rafale multifunctionele gevechtsvliegtuigen zou begrijpen. . Hij heeft de transfermarkt van het voetbal opgeblazen, het sportlandschap veranderd, het emiraat een ongekende bekendheid gegeven en tweemaal de kwartfinales van de Champions League gehaald.
Je kunt zien waarom een vocaal contingent van Manchester United-fans droomt van iets soortgelijks, een overname door Qatar. Wie zou dat niet willen? Welke fan, opgegroeid op een Salford-terras met verhalen van Eddie Colman en Paul Scholes, Ian Curtis en Albert Finney, van George Best tegen Benfica en Bryan Robson tegen Barcelona, heeft er in zijn hart niet naar verlangd een schurk van egopromotie te worden een oliestaat met een twijfelachtige staat van dienst op het gebied van mensenrechten?
Er waren ongeveer 20 minuten PSG voorsprong tegen Bayern aan het einde van de heenwedstrijd nadat Kylian Mbappé van de bank kwam. Die betovering was genoeg om grote twijfels te doen rijzen over het vermogen van Bayern om de Champions League te winnen, aangezien de druk paniek zaaide. Ook zij leken een team te zijn dat niet gewend was getest te worden. Hun strijd om een 11e opeenvolgende Bundesliga-titel te winnen kan hen paradoxaal genoeg verharden, maar Bayern blijft een team met een beperkt budget 1,8 keer dat van hun naaste rivalen. Ook zij hebben zich vetgemest met het gemakkelijke vlees van de binnenlandse concurrentie, maar niet zoveel als PSG.
Bayern-fans droegen een spandoek met de afbeelding van hun erevoorzitter Uli Hoeneß met de middelvinger van zijn rechterhand opgeheven, zijn linkerhand zwaaide met een hakmes om een onderarm af te snijden met het PSG-embleem en het Qatar-logo Airways. “Onze slager”, luidt de slogan in het Frans, “snijdt de keel van de lange arm van Qatar door”. Hoeneß, die in 2016 werd herkozen als president van Bayern na een gevangenisstraf wegens belastingontduiking, is de zoon van een slager en eigenaar van een succesvolle worstfabriek in Neurenberg. Hij is een onwaarschijnlijke redder, maar het moderne voetbal zit niet vol met helden. De lange arm van Qatar strekt zich uit naar Bayern; Het vijfjarige contract van Qatar Airways om hun rondesponsor te zijn, loopt deze zomer af. Bayern-fans hebben duidelijk gemaakt dat ze de deal niet willen verlengen.
Het voetbalaspect van de operatie eindigde vrij gemakkelijk, hoewel een meedogenlozer team dan Bayern het gelijkspel in de eerste helft in Parijs zou kunnen winnen. Christoph Galtier zou de stoere man zijn die dit PSG eindelijk weer in vorm zou krijgen. Succes daarmee. Een vreemd uitgerekte 4-4-2 in Parijs was niet van deze vorm en dus had Bayern de volledige controle over het centrum, maar blijkbaar op zijn hoede voor zijn superioriteit, profiteerde hij er niet ten volle van.
De 3-5-2 in de terugwedstrijd maakte PSG in ieder geval competitief, maar het gevoel was dat Bayern best blij was om onder controle te blijven. Ze hadden het voordeel en konden de tijd vertragen voordat ze de wedstrijd na rust afmaakten. PSG creëerde slechts twee behoorlijke kansen: één nadat Yann Sommer op mysterieuze wijze besloot buiten zijn strafschopgebied te dribbelen en één na een kopbal van Sergio Ramos uit een hoekschop. £ 1,5 miljard gaat tegenwoordig echt niet ver.
Uiteindelijk, en je hebt het al eerder gehoord, was PSG een puinhoop, de aanvallers ontkoppelden van het middenveld. Wie weet wat er daarna komt? Ramos is 36 jaar oud. Lionel Messi is 35 jaar oud. Neymar is 31 maar kan niet fit blijven. Mbappé tijdens de vlucht is een van de meest opwindende spektakels in het moderne spel, maar hij is een ster die zich bijna uitsluitend overgeeft aan cameo’s: woensdag had hij slechts 33 aanrakingen. Hij is geen moderne, multifunctionele perschef. Het voelt alsof diep talent wordt verspild – ook al scoorde hij vorig jaar hattricks tegen alle macht van Metz, Clermont en Pays de Cassel.
Maar dan kenmerkt afval het project. De Parijse buitenwijken zijn een van de grote broedplaatsen van voetbaltalent geworden: 11 spelers van het Franse team op het WK zijn daar geboren. Dit zou PSG een enorm voordeel moeten geven, maar het is er een die ze over het hoofd hebben gezien. Misschien vertegenwoordigen Warren Zaire-Emery en El Chadaille Bitshiabu een nieuwe toekomst, maar op dit moment is Mbappé de enige vaste starter in de hoofdstad, die PSG kocht voor 160 miljoen pond toen zijn contract afliep en nog eens 100 miljoen pond betaalde als ondertekeningsvergoeding . Als geld geen rol speelt, is verstandig uitgeven misschien geen overweging.
na nieuwsbrief promotie
Er zullen ongetwijfeld nog andere handtekeningen komen. Galtier wordt vervangen. Maar na 77 aankopen in 12 jaar – David Beckham! Neymar! Mbappé! messi! Eric Maxim Choupo-Moting! – en zes managers – Carlo Ancelotti! Unai Emery! Thomas Tuchel! – het kan nuttig zijn om te vragen of het echt om het personeel gaat. Het gaat ook niet echt om vorm of tactiek. Op een bepaald niveau gaat het om discipline en hart – en dit zijn kwaliteiten die misschien gewoon niet te koop zijn.
Het kan zijn dat simpelweg het verzamelen van ego’s in het Parc des Princes, sommige op het veld, sommige op de tribunes, meer gastenlijst dan selectielijst, eigenlijk niet de beste manier is om voetbalwedstrijden te winnen. Maar misschien is Qatar meer bezig met imago en invloed dan met zilverwerk. De Champions League niet winnen na al die investeringen zou beschamend moeten zijn, maar misschien is dat er niet echt over.