EXIT-STRATEGIE?
Antonio Conte en José Mourinho zijn geen beste vrienden. Het zijn niet eens FF’s, ook al is bekend dat ze elkaar aan de zijlijn vermoorden. In januari 2018, toen Manchester City met recordsnelheid naar de titel racete, brachten Conte en Mourinho de tijd door door nauwelijks verhulde beledigingen heen en weer te slingeren tijdens persconferenties. De beledigingen omvatten “clown”, “nep” en “seniele dementie”, en het bereikte allemaal zijn hoogtepunt toen Mourinho, die een heroïsch niveau van baldadige kleinzieligheid bereikte, verwees naar Conte’s historische schorsing wegens het niet melden van matchfixing-wedstrijden. “Is hij dat? Ik niet.” Ander nieuws: de twee werden voor het einde van het jaar ontslagen. En hoewel ze het nooit zouden toegeven, zoals veel vijanden, hebben ze veel gemeen. Aan de ene kant zijn ze winnaars, maar de hemel helpt de rest van de wereld als ze beseffen dat ze een verloren strijd voeren. Dit is waar een andere gedeelde kwaliteit om de hoek komt kijken; als het gaat om gewetensvolle, passief-agressieve achtervolging van de plundering, zijn Conte en Mourinho wereldleiders.
Toen hij voor het eerst bij Chelsea kwam, verving Mourinho Claudio Ranieri, wiens vertrek zo’n slecht bewaard geheim was dat hij bekend werd als een ‘walking dead man’. Mourinho en Conte herdefinieerden het concept: op verschillende momenten in hun carrière waren het dode mannen die liepen en praatten en praten en praten totdat iemand ze het zwijgen oplegde met een P45 en een mooie grote beloning. In dit specifieke interessegebied kan niets het vertrek van Mourinho bij Chelsea in 2015/16 overtreffen, een vier maanden durende tour de force waarin hij moeiteloos ongeveer 90% van de wereldbevolking beledigde en zich steeds bizarrer gedroeg, waarbij hij stopte van het verplaatsen van zijn kantoor naar een offline hut in het bos en het verzenden van teamtoespraken in het Esperanto via een postduif. Maar Conte bouwt zijn eigen indrukwekkende portfolio op en het lijkt erop dat hij op het punt staat weer een ontslag aan zijn cv toe te voegen.
Er zal deze keer geen grote beloning zijn, aangezien zijn contract aan het einde van het seizoen afloopt. Maar om verschillende redenen – verveling, het besef dat Spurs altijd Spurs zal zijn, verveling, een nieuw perspectief op het hiernamaals van Gianluca Vialli, Gian Piero Ventrone en Sinisa Mihajlovic, om nog maar te zwijgen van zijn eigen gezondheidsproblemen, verveling – ziet Conte er vast uit om het vliegen met de DO1 naar Italië te hervatten. Welke schijn er ook overbleef van een toekomst voor hem en Spurs was weg met hun lauwe Big Cup-exit tegen Milan. Qua resultaten heeft Conte als Spurs-manager de verwachtingen overtroffen. Ze hadden niet in de Big Cup moeten zitten om ermee weg te komen, en veel succes om het meeste uit deze ploeg te halen. Net als bij Mourinho – zie je, ze hebben veel gemeen – zijn tijd bij Spurs zou heel anders kunnen zijn als Son Heung-min niet verrassend in vorm was. Het probleem voor Conte is dat de resultaten niet goed genoeg zijn om de prestaties en vooral de speelstijl te rechtvaardigen.
Iedereen weet dat het voorbij is, maar ze moeten eerst een stukje PR-dans doen. “Ik heb een contract bij Tottenham”, kirde Conte na de wedstrijd van woensdag, hoewel vreemd genoeg zijn mond, ogen en handen geen greintje bewogen. “Ik respecteer het contract. Aan het einde van het seizoen zullen de balansen met de club op de meest serene manier worden opgemaakt. Laten we kijken hoe het seizoen afloopt”, vervolgde hij en gooide een kristallen bol door het raam dichterbij. “Misschien kunnen ze me nog eerder ontslaan. Tottenham weet heel goed wat ik denk en aan het einde van het seizoen zullen we elkaar ontmoeten en een beslissing nemen. Het spijt me echt voor de fans, maar we kunnen niet hopen op een wonder.” op een dag komt er een trofee op ons trainingsterrein. We moeten bouwen en geduld hebben”, concludeerde degene wiens gemiddelde bezettingsduur ongeveer 14 maanden is.
Hij is al 16 jaar bij Spurs.
LIVE OP EEN GEWELDIGE WEBSITE
Sluit je aan bij Barry Glendenning vanaf 17.45 uur GMT voor hete Big Vase-verslaggeving van Sporting’s laatste 16 wedstrijden 1-1 Arsenal, terwijl Rob Smyth om 20.00 uur aan dek zal zijn voor Manchester United 2-1 Real Betis.
CITAAT VAN DE DAG
“Hoe meer ik dingen vind om te doen buiten het voetbal, hoe beter ik me voel op het veld. En dat hoeft niet de aandacht te vestigen op sociale kwesties; het kan gaan over het vinden van creatieve dingen om te doen, andere interesses. Het is alsof iemand het ding voedt de ander. Als ik me tot voetbal beperk, voel ik me minder goed: alsof alleen concentreren op voetbal voor druk zorgt, een gevoel van overweldigd zijn. het helpt “- Borja Iglesias praat ook over trappen, druk uitoefenen en de Panda genoemd worden zoals je nagels lakken en waarom meer voetballers zich zouden moeten uitspreken. Oh, en op naar Old Trafford met Betis. Dit is weer een adembenemend interview met Sid Lowe.
“Het winstpercentage van Scott Parker vergelijken met bierhighs (Football Daily van gisteren) is een gelegenheid om het verhaal te delen van een ontmoeting die ik een tijdje geleden had met een 16% bier. Het was een speciaal evenement bij mij in de buurt voor een reeks keizerlijke stouts, het waren er vier, ik kreeg een derde van een pint van drie en een shot van een vierde, wat te veel was. Op een gegeven moment bleek dat twee bieren verkeerd waren aangesloten, dus een bier van 16% en een bier van 7,4% bier was getransponeerd. De barman besefte zijn fout en zei: “Je kunt zien dat het die van 16% is, omdat de luchtbellen niet kunnen ontsnappen. “Ik denk dat de wrede ironie in dit alles voor Parker is dat het suggereert dat als zijn winstpercentage lager was geweest, zijn boodschap efficiënter had kunnen passeren” – Ed Taylor.
“Misschien kun je wat meer respect hebben voor Scott Parker. Ik heb geen band met hem en ben een grote Arsenal-fan, maar het maakt me verdrietig om je zeer onbeschofte en neerbuigende artikel te lezen over een man die net je baan is kwijtgeraakt. In deze tijden, alsjeblieft” probeer aardig te zijn” – James Roe.
“Het is vrij ongelooflijk dat Paris Saint-Germain de afgelopen jaren meer dan een miljard pond heeft uitgegeven, met als enig doel uitgeschakeld te worden in de Ronde van 16 van de Big Cup. Daniel Levy deed het voor de helft daarvan” – Noble Francis.
“Ik moet bekennen dat ik een beetje geobsedeerd ben door Football Daily [really? – Football Daily Ed]. Ja echt. Wat wordt het vandaag? “Gejuicht”, “zuchtte”, “kreunde”, “toetrok”, “trilde”, “floot”, “brulde”? Maar ik moet vragen, wat is er gebeurd met ‘chomped’? Het is al eeuwen niet meer vertoond. Zijn er nog andere oude favorieten die moeten terugkeren? –Pete Lennon.
Stuur je brieven naar the.boss@theguardian.com. De winnaar van vandaag van onze brief van de dag, ontvangt een exemplaar van Nooruddean Choudry’s Inshallah United: een verhaal over geloof en voetbal, en… Ed Taylor. We hebben nog een exemplaar om weg te geven, dus begin maar met typen.